به نقل از «مهر»

ورزش ممکن است پیری را معکوس کند

تاریخ انتشار: ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۷۷۳۱۸

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیکال نیوز، برخی تغییرات در بدن با افزایش سن اجتناب ناپذیر است. با این حال، محققان هنوز در تلاشند تا به طور کامل همه تغییراتی را که اتفاق می‌افتد و معنای آنها برای سلامت بزرگسالان مسن را درک کنند.

یک مطالعه منتشر شده نشان داد که یک نوع چربی خاص با افزایش سن در بافت عضلانی شروع به ایجاد می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

محققان ابتدا لیپید را با استفاده از بافت موش شناسایی کردند و سپس نتایج مشابهی را در عضلات انسان یافتند. آنها سپس دریافتند که سطح این چربی را می‌توان از طریق ورزش در میان زنان یائسه کاهش داد.

نتایج به یکی دیگر از مزایای احتمالی ورزش و نیاز به تحقیقات بیشتر در مورد این تجمع چربی اشاره دارد.

محققان مطالعه حاضر خاطرنشان می‌کنند که مطالعه لیپیدهای پیچیده (چربی‌ها) ممکن است به درک بیماری‌های مرتبط با افزایش سن و طول عمر کلی کمک کند.

برای این منظور، آنها ابتدا ده بافت مختلف را در موش‌های پیر و جوان مورد بررسی قرار دادند تا تفاوت‌های مربوط به سن در لیپیدها را درک کنند. آنها دریافتند که لیپیدهای بیشتری با افزایش سن در بیشتر بافت‌هایی که مورد بررسی قرار گرفتند شروع به تجمع می‌کنند. لیپیدهای اولیه ای که آنها پیدا کردند، بیس (مونوآسیل گلیسررو) فسفات (BMPs) نام داشت.

در مرحله بعد، محققان می‌خواستند ببینند که آیا تجمع BMP مشابهی در انسان رخ داده است یا خیر. آنها نمونه‌برداری‌های عضلانی را از مردان و زنان جوان‌تر بین ۲۰ تا ۳۰ سال و مردان و زنان مسن‌تر بین ۶۵ تا ۸۰ جمع‌آوری کردند. در حالی که بین نمونه‌های بافت عضلانی مردان و زنان تفاوت‌هایی وجود داشت، محققان متوجه تجمع BMP در شرکت‌کنندگان مسن‌تر شدند.

به گفته محققان، BMP ها در بیماری‌های مختلف از جمله بیماری مزمن کلیوی، بیماری‌های مربوط به تجمع کلسترول و بیماری‌های عروقی و برخی اختلالات متابولیک ژنتیکی تجمع می‌یابند. ممکن است مشخص شود که سطوح BMP به عنوان یک نشانگر مرجع برای پیری سالم عمل می‌کند، اما برای این کار به تحقیقات بیشتری نیاز است.

در مرحله بعد، محققان می‌خواستند ببینند آیا ورزش می‌تواند بر سطح BMP تأثیر بگذارد یا خیر. برای این بخش از مطالعه، محققان ۱۲ زن یائسه بین ۴۵ تا ۷۰ سال را که اضافه وزن داشتند و کمتر از سه ساعت در هفته ورزش می‌کردند، بررسی کردند.

محققان دریافتند که حتی در طول دوره مداخله کوتاه، سطوح BMP پس از مداخله ورزشی کمتر بود.

کد خبر 6085953

منبع: مهر

کلیدواژه: ورزش چربی پیری سازمان غذا و دارو هفته سلامت وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی سازمان نظام پزشکی تعرفه پرستاری کنگره علوم آزمایشگاهی ماهی درمان ناباروری محمد رئیس زاده طرح فروش دارو طرح دارویار نانوایی سرطان واکسن افزایش سن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۷۷۳۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هر روز چقدر باید بنشینیم، بخوابیم، بایستیم و ورزش کنیم؟ علم پاسخ می دهد

همه ما می دانیم که باید زمان بیشتری را به فعالیت بدنی اختصاص دهیم و کمتر بنشینیم و بی تحرک باشیم. اما زمان ایده‌آل برای هر یک از این فعالیت ها در طول روز چقدر است؟

یک مطالعه استرالیایی نشان داده که ایستادن حداقل به مدت پنج ساعت در روز برای سلامتی ضروری است.

به گزارش روزیاتو، محققان دقیقاً کشف کرده‌اند که برای داشتن و حفظ قلب سالم، هر روز چقدر باید بنشینیم، بخوابیم، بایستیم و ورزش کنیم.

کارشناسان سال‌ها هشدار داده‌اند که عدم تحرک و نشستن بیش از حد در طول روز خطر مشکلات سلامتی متعددی از جمله افزایش وزن، دیابت نوع ۲، سرطان و حتی مرگ زودهنگام را افزایش می‌دهد.

اکنون تیمی از محققان می گویند که ما باید فقط شش ساعت در روز بنشینیم.

تنها دو ساعت در روز را باید به ورزش های سنگین مانند ورزش در باشگاه یا پیاده‌روی سریع اختصاص دهید.

انجام ورزش های سبک، مانند انجام کارهای خانه یا درست کردن شام، باید دو ساعت دیگر را به خود اختصاص دهد.

وقتی نوبت به خواب می رسد، هشت ساعت و بیست دقیقه را برای خوابیدن کنار بگذارید.

اما به گفته محققان، افراد تنها زمانی مزایای ماندگار این اقدامات را بر سلامت قلب خود تجربه خواهند کرد که این فعالیت ها را به طور منظم انجام دهند.

دکتر کریستین برکنریج، نویسنده این مطالعه و کارشناس فیزیولوژی ورزش در دانشگاه فناوری سوئینبرن تصریح کرد:

برای نشانگرهای متنوع سلامت، از اندازه دور کمر گرفته تا سطح گلوکز ناشتا، سطوح مختلفی از هر رفتار در نظر گرفته می شود.

این تجزیه و تحلیل طیف گسترده ای از نشانگرهای سلامت را در بر می گیرد و هدف آن سلامت کلی بدن است.

البته همیشه حرکت کردن و فعالیت تا جایی که می‌توانید توصیه می‌شود. به خصوص زمانی که زندگی بسیاری از ما جلوی نمایشگرها می گذرد.

انجام فعالیت‌های بدنی و خوابیدن، به سلامت متابولیک قلبی ما کمک می‌کند.

محققان داده های بیش از ۲,۳۰۰ داوطلب ۶۰ ساله را تجزیه و تحلیل کردند. یک چهارم آنها دیابت نوع ۲ داشتند.

آنها فعالیت داوطلبین را به مدت هشت روز بررسی کرده و کل زمان نشستن، ایستادن و خوابیدنشان را محاسبه کردند.

سپس این تیم نشانگرهای سلامت را در میان شرکت‌کنندگان از جمله اندازه دور کمر، سطح گلوکز و انسولین مقایسه کردند.

آنها دریافتند کسانی که نشانگرهای «بهینه ای» دارند، به طور قابل ملاحظه ای زمان کمتری را برای نشستن و زمان بسیار بیشتری را برای انجام فعالیت های بدنی صرف می کنند.

افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ و دارای «ترکیب بهینه به طور متوسط» نیز زمان بیشتری را به خواب اختصاص می دادند.

محققان در مقاله‌ای در مجله Diabetologia افزودند:

بی‌تحرکی روی سلامت قلب تاثیر می گذارد. زمان بیشتری که برای انجام فعالیت های بدنی صرف می شود، با حساسیت به انسولین، کاهش درصد چربی و کاهش سطوح تری‌گلیسرول و کلسترول همراه است.

با این حال، محققان اذعان کردند که این داده‌ها صرفاً یک «توصیه» است و زمان هر فعالیت باید «واقع‌بینانه و متعادل» باشد.

ممکن است مشکلاتی در جمع‌آوری داده‌ها در تمایز دقیق مدت زمان اختصاص داده شده به هر یک از انواع فعالیت‌های اندازه‌گیری شده در شرکت‌کنندگان وجود داشته باشد.

به عنوان مثال، در این پژوهش ایستادن بسیار شبیه به فعالیت بدنی سبک ثبت می شد.

این که زمان خود را به جای انجام فعالیت های بدنی با چه کاری جایگزین کنید هم به طور طبیعی بر نتایج تأثیر می‌گذارد.

به عنوان مثال، اگر خوابیدن جایگزین زمان ورزش شود، ممکن است برای سلامتی مضر باشد، اما اگر جایگزین زمان نشستن و عدم تحرک شود، مفید است.

به همین دلیل است که ما به دستورالعمل‌های یکپارچه ای با در نظر گرفتن طیف کامل رفتار انسانی نیاز داریم.

اگرچه اختصاص دادن زمان بیشتری به ورزش کردن توصیه می شود، اما انجام ۱۰ ساعت ورزش و حذف ساعات نشستن عملاً امکان‌پذیر نیست. استفاده از زمان باید واقع‌بینانه و متعادل باشد.

همچنین باید اذعان کنیم که این داده ها توصیه ای برای یک فرد بزرگسال سالم و توانا است. همه ما شرایط مختلفی داریم و مهمتر از همه، حرکت کردن و فعالیت باید سرگرم‌کننده باشد.

در حالی که محققان محاسبه کرده‌اند که بزرگسالان به طور ایده‌آل باید چه هدفی را از نظر فعالیت داشته باشند، حتی اگر به این اهداف دقیق نرسند، همچنان احتمالاً از انجام فعالیت های بدنی سود خواهند برد.

به عنوان مثال، انجام ورزش به مدت ۱ ساعت در روز همچنان برای شما مفید است، حتی اگر دقیقاً دو ساعت در روز ورزش نکنید.

کانال عصر ایران در تلگرام